Βαθμοί χωρίς αντίκρισμα

Σε συνέντευξη σκαθηγήτριες του ΕΚΠΑ κ. Μαρίζα Φουντοπούλου και κ. Μαρία Ευθυμίου είπαν μεταξύ άλλων:
Στην Ελλάδα όλοι τα δικαιούνται όλα και κανείς δεν τιμωρείται για τίποτα
«Στην Ελλάδα όλοι τα δικαιούνται όλα, όλοι τα μπορούν όλα, και κανείς δεν τιμωρείται για τίποτα», λέει με οξύ τόνο η κ. Ευθυμίου. Αδικο έχει;
«Εχουμε φτάσει να αμείβουμε τα παιδιά μας για τα αυτονόητα. Ομως, η αμοιβή για να αξίζει πραγματικά να δοθεί, απαιτεί χρόνο και κόπο. Διαφορετικά, όλα θεωρούνται δεδομένα και η ικανοποίηση της επιτυχίας μετριάζεται», παρατηρεί η κ. Φουντοπούλου. Το θέμα της ανάδειξης των μετρίων από την ελληνική κοινωνία που βούλιαζε στη ραστώνη της δανεικής ευμάρειας, μας απασχόλησε αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της συνάντησης, καθώς είναι κάτι που διατρέχει όλο το σύστημα αξιών στην Ελλάδα, και όχι μόνο το σχολείο ή το πανεπιστήμιο. «Στην Ελλάδα συνηθίσαμε ουδείς να δέχεται επιπλήξεις, να αξιολογείται. Ετσι όλοι είναι ευχαριστημένοι, βολεμένοι, αφού ουδείς ακούει κακή κουβέντα», προσθέτει η ίδια.
«Χαλάρωσε όλο το εκπαιδευτικό σύστημα σε μία κοινωνία πλήρως αποσυντονισμένη. Στις κοινωνίες υπάρχουν ισορροπίες, αλλά εμείς τις πετάξαμε στον κάδο των αχρήστων. Κοιτάξτε πώς βαθμολογούμε τα παιδιά. Από το Δημοτικό οι περισσότεροι μαθητές αριστεύουν και το ίδιο συμβαίνει στο Γυμνάσιο και το Λύκειο. Δημιουργήσαμε ένα κλίμα που μαθαίνει το παιδί ότι θα αμείβεται επειδή έκανε τα ελάχιστα, τα αυτονόητα», τονίζει η κ. Ευθυμίου. «Ας αναλογιστούμε τι σημαίνει ένας προαγωγικός βαθμός σε ένα πανεπιστημιακό γραπτό – το λεγόμενο “δημοκρατικό 5”! Σημαίνει ότι εγώ, ως πανεπιστημιακός, δίνω τον λόγο μου στην ελληνική κοινωνία ότι ο συγκεκριμένος φοιτητής είναι ικανός επιστήμονας. Τα απλόχερα Αριστα στην πρωτοβάθμια και τα 19άρια στη δευτεροβάθμια δημιουργούν συνθήκες παρασιτισμού: ο μαθητής επαναπαύεται και ο δάσκαλος δεν αισθάνεται ότι πρέπει να είναι σε εγρήγορση», προσθέτει, τονίζοντας ότι οι σημερινοί φοιτητές φτάνουν στο πανεπιστήμιο χωρίς συναίσθηση του στόχου τους. «Τα παιδιά στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια δουλεύουν με ένα σύστημα δυσλειτουργικό. Ετσι δεν μπορούν, συχνά, να ανταποκριθούν στον τρόπο διδασκαλίας και πρόσκτησης της γνώσης στα πανεπιστήμια».

Οι στιγμές που διαμόρφωσαν τον κόσμο

Ιστορικές στιγμές και ανακαλύψεις που καθόρισαν τον σημερινό κόσμο. Σημαντικοί άνθρωποι που άλλαξαν τον ρου της ιστορίας. Το Βρετανικό Συμβούλιο κατάρτισε μια λίστα με 80 σημαντικές στιγμές της τεχνολογίας, της επιστήμης και της πολιτικής, η οποία διαμορφώθηκε σύμφωνα με τη γνώμη 25 επιστημόνων, ειδικών της τεχνολογίας, ακαδημαϊκών, καλλιτεχνών, συγγραφέων, δημοσιογράφων και πολιτικών, καθώς και με την ψηφοφορία 10.000 πολιτών από όλο τον κόσμο.

​Στην πρώτη θέση βρίσκεται η εφεύρεση του διαδικτύου και ακολουθεί η μαζική παραγωγή της πενικιλίνης
Κυριαρχεί βεβαίως η εφεύρεση του διαδικτύου, που άλλαξε την παγκόσμια πληροφόρηση και επικοινωνία. Έχουν ψηφιστεί ακόμα οι επιθέσεις στους Δίδυμους Πύργους, τα κινητά τηλέφωνα, το έργο του Αϊνστάιν, η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, οι βόμβες στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι, η δορυφορική τεχνολογία, ο Νέλσον Μαντέλα.


Οι 20 σημαντικότερες στιγμές

Η εφεύρεση του παγκόσμιου ιστού (worldwide web) το 1989-90. Ο «πατέρας του διαδικτύου» Τιμ Μπέρνερς-Λι στο γραφείο του

Ελεγχος των μαζών μέσω της ψυχολογίας. Τα Πειράματα Milgram-Asch-Συνδρομο Genovese

«ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΚΛΑΒΟΥ» – ΤΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ

Erich Fromm

Ο Εριχ Φρομ (Erich Fromm) διέκρινε τις αντιδράσεις ενός λαού σε τρεις μορφές.

-Στην πρώτη αντιδρούν, ασχέτως αν είναι αυθόρμητο ή καθοδηγούμενο, – πάντα υπάρχουν τα πραγματικά αίτια – με τη συσσώρευση τόσου μίσους καικαταστροφικότητας ώστε οδηγούνται στην αυτοκαταστροφή, όπως είδαμε στην περίπτωση της Ουκρανίας.

-Στην δεύτερη η αντίδραση του λαού μπορεί να δημιουργήσει μια τέτοια ανεξαρτησία και επιθυμία για ελευθερία ώστε να προκύψει μια καλύτερη κοινωνία. Αλλά αυτό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες όπως οικονομικούς δηλαδή το μέγεθος της εξαθλίωσης, το πνευματικό του επίπεδο και το πολιτικό περιβάλλον που θα μετουσιώσει τις κοινωνικές απαιτήσεις.

-Στην τελευταία κατηγορία που λείπουν οι άνω παράγοντες αντιδρούν μεαπάθεια, παραίτηση από την πραγματικότητα, από την πρωτοβουλία, χάνουν το αυτεξούσιο κι αφήνονται στην ροή των γεγονότων. Βέβαια ειναι κι αυτό επίσης «ενοχλητικό» αν και λιγότερο για την δεσποτική εξουσία μιας και οι υπήκοοι παύουν να είναι ικανοί να εκτελέσουν τις ντιρεκτίβες, όπως στην περίπτωση μας το «δεν πληρώνω» ή τα λουκέτα ή φυγή στο εξωτερικών των ικανότερων πολιτών που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν την ανάπτυξη, που κι ως λέξη πλέον έχει γίνει του συρμού.

Εκτός από μαθητές, είναι και παιδιά ξέρετε

Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε με αφορμή την κοινή διαπίστωση πολλών εκπαιδευτικών ότι ολοένα και περισσότερο οι μαθητές στην τάξη μιλάνε με τους διπλανούς τους , έχουν την  τάση να είναι χαλαροί και μη συγκεντρωμένοι και μάλιστα δεν συμμορφώνονται ούτε μετά από παρατήρηση του εκπαιδευτικού .Τις περισσότερες φορές δε αυτή η παρόρμησή τους είναι τόσο ισχυρή που μοιάζει απλά σαν να μην μπορούν να κάνουν αλλιώς.

Θέλουμε να αποφύγουμε τα βιαστικά συμπεράσματα και τις υπεραπλουστεύσεις όπως ότι αρκετά από αυτά τα παιδιά έχουν μη εγνωσμένα σύνδρομα (υπερκινητικότητας και διάσπασης  προσοχής) ή ότι έχουν έλλειμμα αγωγής ή ότι φταίνε οι εκπαιδευτικοί που είναι χαλαροί σε θέματα πειθαρχίας και άλλα τέτοια που οδηγούν σε εκλογικεύσεις των αιτιών ,σε επίρριψη ευθυνών και που ,κατά τη γνώμη μου, είναι πολύ επιφανειακή προσέγγιση του θέματος .

Καταρχάς το γεγονός ότι οι μαθητές μιλάνε με τους συμμαθητές τους και δεν προσέχουν στο μάθημα πρέπει να εκληφθεί ως σύμπτωμα και όχι ως το πρόβλημα αυτό καθαυτό. Πρέπει να σκεφτούμε μάλιστα ότι ένα σύμπτωμα μπορεί  μερικές φορές να είναι σωτήριο αν εκτιμηθεί σωστά και λειτουργήσει ως συναγερμός. Ίσως τα παιδιά με αυτή τους την συμπεριφορά και άθελά τους μας στέλνουν κάποιο μήνυμα .Το θέμα είναι αν εμείς είμαστε πρόθυμοι να το ακούσουμε ή το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να απενεργοποιήσουμε τον ενοχλητικό συναγερμό. Δυστυχώς τις περισσότερες φορές οι εκπαιδευτικοί καταφεύγουμε στις ευκολίες μας να επιβάλλουμε τη τάξη με την απειλή, το φόβο  ή την χρήση εξουσίας .Πρόκειται ουσιαστικά για όπως-όπως κουκούλωμα του προβλήματος.

Μιλώντας με αρκετούς από αυτούς τους μαθητές (Γυμνασίου και Λυκείου)που μιλάνε ακατάπαυστα μέσα στην τάξη μου έκανε  ιδιαίτερη εντύπωση ότι στην ερώτηση γιατί το κάνουν αυτό τα πιο πολλά απάντησαν :

1)ότι το έχουν ανάγκη, γιατί τους χαλαρώνει και τους φεύγει το άγχος ή γιατί απλά τους ευχαριστεί. 

2)για να περάσει η ώρα που αλλιώς δεν περνάει με τίποτα  και γιατί βαριούνται.

3)αυτά που κάνουν στο μάθημα τα έχουν ήδη κάνει σε φροντιστήρια ή ιδιαίτερα μαθήματα.

Τι μπορούμε να καταλάβουμε από τις απαντήσεις αυτές ; Πολλά, όπως ότι τα περισσότερα παιδιά δεν βρίσκουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και χαρά στο σχολείο και ότι απλά σπρώχνουν τον χρόνο μέχρι να σχολάσουν . Επίσης ότι η παράταση της σχολικής ζωής σε μια δεύτερη απογευματινή βάρδια είναι τόσο κουραστική και επίπονη που οι πιο πολύ μαθητές αναγκάζονται να κρατάνε δυνάμεις κατά τη διάρκεια του πρωινού σχολείου για να μπορούν να ανταποκριθούν στις απογευματινές τους υποχρεώσεις .Μάλιστα οι μαθητές νιώθουν ότι δεν χρειάζεται να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί στο σχολείο αφού το απόγευμα θα  ξαναδιδαχθούν τα ίδια πράγματα.

 

Kατάλαβες Tώρα ; ........! ! ! !

ΑΥΤΟ  ΕΙΝΑΙ  ΕΝΑ  ΜΗΝΥΜΑ  , ΥΠΕΡΟΧΟ ΤΟΣΟ ΣΤΗ ΣΥΝΘΕΣΗ ΟΣΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΑΞΙΖΕΙ  ΝΑ  ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ  ΟΛΟΙ  ΟΙ  ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΝΑ  ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΟΥΝ  ΤΑ  ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ . ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ  ΣΤΟΝ  ΕΜΠΝΕΥΣΤΗ  ΤΟΥ !​      ΟΠΩΣ ΤΟ ΕΛΑΒΑ . Αποδεκτό ή Απορριπτέο ΕΣΥ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙΣ..     Κατάλαβες τώρα,  γιατί κατέστρεψαν μεγάλες υγιείς ελληνικές βιομηχανίες (ΙΖΟΛΑ, ΠΙΤΣΟΣ, ΕΣΚΙΜΟ, ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΠΑΤΡΑΙΚΗ, AΙΓΑΙΟ, ΧΡΩΠΕΙ, ΠΥΡΚΑΛ) και έκαψαν σε διάστημα 2 μηνών μεγάλα ελληνικά πολυκαταστήματα