Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2016

ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΜΑΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ

«Κολλημένοι» για την τεχνολογία -Εικόνες αποκαλύπτουν τη ζωή που δεν ζούμε [εικόνες]

«Κολλημένοι» για την τεχνολογία -Εικόνες αποκαλύπτουν τη ζωή που δεν ζούμε [εικόνες]
Η Τέχνη είναι συνήθως ένας αντικατοπτρισμός της ζωής, με τα προβλήματα και τις χαρές. Είναι αυτή που μας βάζει σε προβληματισμό και μας δίνει τροφή για σκέψη.
Από τη στιγμή, που η τεχνολογία εισέβαλε στη ζωή μας, αυτή έχει αλλάξει άρδην. Με θετικό και αρνητικό τρόπο, οι συσκευές είναι προέκταση των χεριών μας. Αλλες μας τα «έλυσαν» και άλλες τα κατέκτησαν.
Μια σειρά εικόνων μας υπενθυμίζει τις αρνητικές επιπτώσεις της τεχνολογίας στη ζωή μας, «χτυπώντας» ένα γνωστό καμπανάκι.
Μάλλον έχει έρθει η ώρα να παίξουμε μπάλα, να κολυμπήσουμε, να κάνουμε σεξ και φυσικά να μιλήσουμε.


Τρίτη 10 Μαρτίου 2015

Η κοινωνιολογία της πενθήμερης

mathites.jpg

Ανεπιθύμητα συμβάντα πάντα θα υπάρχουν στις σχολικές εκδρομές, αλλά δεν μπορεί ο εκπαιδευτικός να είναι ο αδύναμος κρίκος της αλυσίδας
Η μαθήτρια νοσηλεύεται στην εντατική μονάδα του Νοσοκομείου «Αγιος Ευγένιος» της ιταλικής πρωτεύουσας με μηχανική υποστήριξη και δίνει τη δική της μάχη για τη ζωή, έχοντας στο πλευρό της τους γονείς της και έναν συνοδό καθηγητή του 2ου ΓΕΛ Αλεξάνδρειας, που παρέμεινε εκεί για να της παρέχει συνδρομή.
Παράλληλα δύο καθηγητές γυμνασίου του Αλμυρού Μαγνησίας καταδικάστηκαν πρόσφατα από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Βόλου σε φυλάκιση 15 και 10 μηνών με αναστολή, ως υπεύθυνοι για πρόβλημα υγείας που παρουσίασε μαθητής κατά τη διάρκεια σχολικής εκδρομής το 2008, στην οποία ήταν συνοδοί. Οι εκπαιδευτικοί, που κάθισαν στο εδώλιο έπειτα από μηνυτήρια αναφορά των γονέων του μαθητή, κρίθηκαν ένοχοι για σωματική βλάβη από αμέλεια.

Δευτέρα 9 Μαρτίου 2015

Αγαπώ το σχολείο όταν και εκείνο ενδιαφέρεται για μένα

-Για να αγαπήσω το βιβλίο, πρέπει να ενδιαφερθείς εσύ για μένα. Για να συνδεθώ μαζί του, χρειάζομαι ένα πρόσωπο• ένα πρόσωπο που θα με βάλει στο δρόμο της μάθησης, μέσα από την οικειότητα που θα νιώθει για μένα. - Μια μαθήτρια σε ένα δάσκαλο.
Ένας μαθητής, για να αγαπήσει το βιβλίο, χρειάζεται έναν εκπαιδευτικό να ενδιαφερθεί για τον ίδιο. Αν αισθανθεί το ενδιαφέρον του, αν τον διαπεράσει η έγνοια του για εκείνον, τότε θα του είναι πιο εύκολο να απλώσει τα φτερά του στη χώρα της μάθησης, για να την εξερευνήσει και να προσπαθήσει να ενδιαφερθεί ουσιαστικά για εκείνη.
«Μαμά, δε θέλω να διαβάσω»
Η νέα γενιά μαμάδων και μπαμπάδων μεγάλωσε με ένα στόχο. Να τελειώσουν το πανεπιστήμιο και να βρουν μια καλή δουλειά. Οι περισσότεροι κατάφεραν να ολοκληρώσουν μόνο το πρώτο μέρος του στόχου. Παρόλα αυτά, συνεχίζουν να πιέζουν τα παιδιά να κάνουν το ίδιο, να πετύχουν στις πανελλήνιες, να πάρουν όλα τα πτυχία τους για να μπορέσουν να βρουν μια καλή δουλειά. Μα είναι τελικά αυτός ο μόνος δρόμος προς την επιτυχία;
Πρώτος στόχος δεν είναι να είμαστε ευτυχισμένοι; Πρώτος στόχος δεν είναι να κάνουμε αυτό που αγαπάμε; Η ερώτηση που απαντήσαμε στο σχολείο ήταν «Τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;», και μεγαλώνοντας, ξεχάσαμε τις απαντήσεις που είχαμε δώσει τότε. Και τώρα, οι περισσότεροι βρίσκονται από την άλλη πλευρά. Έγιναν οι άνθρωποι που θεωρούν επιτυχία έναν αριθμό πάνω σε μια κόλλα χαρτί… Στην αρχή ο βαθμός του σχολείου και λίγο αργότερα το ποσό στο χαρτί της μισθοδοσίας. Και κάπου στην πορεία, ανάμεσα στα νούμερα, ανάμεσα στα χαμένα και στα κερδισμένα όνειρα, σε αυτά που ελπίζαμε ότι θα κάνουμε και σε αυτά που κάναμε, κάποιοι έγιναν γονείς. Και θέλουν τα παιδιά τους να πετύχουν, θέλουν έναν μεγάλο βαθμό πάνω σε μια κόλλα χαρτί. Μια ελπίδα ότι το παιδί θα έχει όλα τα θεμέλια για να πετύχει μετά το σχολείο και κανένα εμπόδιο δε θα το σταματήσει. Και γίνονται οι ίδιοι οι γονείς το εμπόδιο στην ευτυχία του.

"Η Ελλάδα δεν έχει επαρκή παραγωγή τροφίμων". Aς δούμε την αλήθεια


Ίσως τα πιο δημοφιλή σλόγκαν τον καιρό της κρίσης να είναι τα εξής: «Η Ελλάδα δεν παράγει τίποτα» ή «Αν πάψουν οι εισαγωγές, τελειώσαμε, θα πεινάσουμε»....

Οι παραπάνω φράσεις, εκτός από ενδείξεις εθνικής μειονεξίας, μαρτυρούν και ένα τεράστιο έλλειμμα πληροφόρησης ή, καλύτερα, μια συστηματική παραπληροφόρηση του κοινού σχετικά με τις πραγματικές δυνατότητες της χώρας.

Ο μύθος της έλλειψης τροφίμων στην Ελλάδα

Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2015


Γιατί τα σχολεία δεν μορφώνουν;

Γιατί τα σχολεία δεν μορφώνουν;

)
    Ο δάσκαλος John Taylor Gatto μιλά για το ρόλο που πρέπει να διαδραματίζει η εκπαίδευση για το άτομο, την οικογένεια και την κοινωνία στην σύγχρονη εποχή.

    Όταν το 1990, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, απονεμήθηκε στον John Taylor Gatto ο τίτλος του «Δασκάλου της Χρονιάς της Νέας Υόρκης» στην ομιλία αποδοχής του τίτλου που εκφώνησε, δεν αρκέστηκε σε απλές ευχαριστίες, αλλά εξαπέλυσε ένα δριμύ κατηγορώ στην συμβατική λογική που διέπει την εκπαίδευση. Δεν απευθύνθηκε μόνο στη Νέα Υόρκη και τους μαθητές του.

    Τα λόγια του εκφράζουν και τις ανησυχίες των εκπαιδευτικών και των γονιών όπου και αν βρίσκονται. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στη μόρφωση και την δημιουργική απασχόληση των παιδιών μας είναι σοβαρά και πολύπλοκα και δεν αποτελούν αποκλειστική ευθύνη των σχολείων. Κι όμως τα σχολεία μπορούν να δημιουργήσουν τις κατάλληλες συνθήκες για την διαμόρφωση της κοινωνίας και του κόσμου που ονειρευόμαστε. Έτσι έχουμε την ευχαρίστηση να δημοσιεύσουμε αυτή την φλογερή ομιλία ενός από τους πιο ένθερμους οπαδούς της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης.

    Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2014

    Μπογιόπουλος VS Μητσοτάκη-Μητρόπουλου

    Το βίντεο που παραθέτουμε είναι αρκετά μεγάλο (κρατάει πάνω από μισή ώρα) αλλά αξίζει κανείς να το παρακολουθήσει. Πραγματικά είναι απόλαυση να παρακολουθείς την αντιπαράθεση του δημοσιογράφου  Νίκου Μπογιόπουλου και του Κυριάκου Μητσοτάκης, στην χθεσινή εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου.

    Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014

    Η προσωπική εμπειρία μιας Χανιώτισσας με τους “Άναρχοάπλυτους”

    "Μέχρι και τον Μάιο του 2011 ήμουν σ’ ένα βαθύ λήθαργο."
    Φίλοι μου,
    Eίμαι πενήντα δυο χρόνων και το όνομα μου είναι Νίκη Λατινάκη.
    Μέχρι και το 2011 δεν είχα καμιά άποψη για το πολιτικό γίγνεσθαι.
    Πάντα ψήφιζα Ν.Δ. Το Π.Α.ΣΟ.Κ, άσπονδος εχθρός.
    Στις τελευταίες εκλογές του 2010 ψήφησα Παπανδρέου για το γνωστό σε όλους μας «Λεφτά 
    υπάρχουν».
    Άκουγα πάντα τηλεόραση!
    Μέχρι και τον Μάιο του 2011 ήμουν σ’ ένα βαθύ λήθαργο.
    Όταν κατεβήκαμε στις πλατείες, ΠΟΤΕ άλλοτε, δεν είχα κατέβει σε διαδήλωση ή διαμαρτυρία.
    Ήμουν πάντα μια νομοταγής, καναπεδατη, φραπεδάτη, νοικοκυροπούλα που δεν με απασχολούσαν καθόλου τα κοινά, πόσο μάλλον οι διαδηλώσεις.
    Το 2011 κατέβηκα στην πλατεία Αγοράς στα Χανιά, με τους αγανακτισμενους.
    Στην αρχή διστακτικά, ερευνητικά.
    Καθόμουν, άκουγα τους πάντες, σκεπτόμουν, προβληματιζόμουν.
    Μεταξύ αυτών και κάποια παιδιά με ράστα μαλλιά, σκουλαρίκια, ασουλούπωτα, χύμα. Καθόταν χάμω…
    -Ποιοι είναι αυτοί; Ρώτησα.
    -Αναρχικοί.

    Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2014

    Ο σύγχρονος θάνατος της συζήτησης

    Death Of Conversation
    Η γνώριμη εικόνα μιας σύγχρονης συμμετρίας: ανθρώπινα κεφάλια στην ίδια παρέα, σκυμμένα πάνω από τη φωτεινή οθόνη ενός «έξυπνου» κινητού. Λίγα αντικείμενα ενσωματώνουν καλύτερα την αμφισημία της τεχνολογικής προόδου. Απεριόριστες δυνατότητες διασύνδεσης, ενημέρωσης και εξυπηρέτησης μέσα στην παλάμη του χεριού, επισκιάζονται από τον κίνδυνο μιας εκτροχιασμένης σχέσης αφέντη-υπηρέτη: αγένεια, αντικοινωνικότητα, ψυχαναγκασμός, απομόνωση.
    Ηταν η σκοτεινή πλευρά που ενέπνευσε το πρόσφατο πρότζεκτ του φωτογράφου δρόμου που ακούει στο καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Babycakes Romero. Η σειρά των ασπρόμαυρων εικόνων τιτλοφορείται «Ο θάνατος της συζήτησης» (The death of conversation) και είναι σχεδόν όλες καρπός των καθημερινών του περιπλανήσεων στο Λονδίνο, την πόλη όπου γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει.

    Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2014

    Σε συνέντευξη σκαθηγήτριες του ΕΚΠΑ κ. Μαρίζα Φουντοπούλου και κ. Μαρία Ευθυμίου είπαν μεταξύ άλλων:
    Στην Ελλάδα όλοι τα δικαιούνται όλα και κανείς δεν τιμωρείται για τίποτα
    «Στην Ελλάδα όλοι τα δικαιούνται όλα, όλοι τα μπορούν όλα, και κανείς δεν τιμωρείται για τίποτα», λέει με οξύ τόνο η κ. Ευθυμίου. Αδικο έχει;
    «Εχουμε φτάσει να αμείβουμε τα παιδιά μας για τα αυτονόητα. Ομως, η αμοιβή για να αξίζει πραγματικά να δοθεί, απαιτεί χρόνο και κόπο. Διαφορετικά, όλα θεωρούνται δεδομένα και η ικανοποίηση της επιτυχίας μετριάζεται», παρατηρεί η κ. Φουντοπούλου. Το θέμα της ανάδειξης των μετρίων από την ελληνική κοινωνία που βούλιαζε στη ραστώνη της δανεικής ευμάρειας, μας απασχόλησε αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της συνάντησης, καθώς είναι κάτι που διατρέχει όλο το σύστημα αξιών στην Ελλάδα, και όχι μόνο το σχολείο ή το πανεπιστήμιο. «Στην Ελλάδα συνηθίσαμε ουδείς να δέχεται επιπλήξεις, να αξιολογείται. Ετσι όλοι είναι ευχαριστημένοι, βολεμένοι, αφού ουδείς ακούει κακή κουβέντα», προσθέτει η ίδια.
    «Χαλάρωσε όλο το εκπαιδευτικό σύστημα σε μία κοινωνία πλήρως αποσυντονισμένη. Στις κοινωνίες υπάρχουν ισορροπίες, αλλά εμείς τις πετάξαμε στον κάδο των αχρήστων. Κοιτάξτε πώς βαθμολογούμε τα παιδιά. Από το Δημοτικό οι περισσότεροι μαθητές αριστεύουν και το ίδιο συμβαίνει στο Γυμνάσιο και το Λύκειο. Δημιουργήσαμε ένα κλίμα που μαθαίνει το παιδί ότι θα αμείβεται επειδή έκανε τα ελάχιστα, τα αυτονόητα», τονίζει η κ. Ευθυμίου. «Ας αναλογιστούμε τι σημαίνει ένας προαγωγικός βαθμός σε ένα πανεπιστημιακό γραπτό – το λεγόμενο “δημοκρατικό 5”! Σημαίνει ότι εγώ, ως πανεπιστημιακός, δίνω τον λόγο μου στην ελληνική κοινωνία ότι ο συγκεκριμένος φοιτητής είναι ικανός επιστήμονας. Τα απλόχερα Αριστα στην πρωτοβάθμια και τα 19άρια στη δευτεροβάθμια δημιουργούν συνθήκες παρασιτισμού: ο μαθητής επαναπαύεται και ο δάσκαλος δεν αισθάνεται ότι πρέπει να είναι σε εγρήγορση», προσθέτει, τονίζοντας ότι οι σημερινοί φοιτητές φτάνουν στο πανεπιστήμιο χωρίς συναίσθηση του στόχου τους. «Τα παιδιά στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια δουλεύουν με ένα σύστημα δυσλειτουργικό. Ετσι δεν μπορούν, συχνά, να ανταποκριθούν στον τρόπο διδασκαλίας και πρόσκτησης της γνώσης στα πανεπιστήμια».

    Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014

    Οι στιγμές που διαμόρφωσαν τον κόσμο




    Ιστορικές στιγμές και ανακαλύψεις που καθόρισαν τον σημερινό κόσμο. Σημαντικοί άνθρωποι που άλλαξαν τον ρου της ιστορίας. Το Βρετανικό Συμβούλιο κατάρτισε μια λίστα με 80 σημαντικές στιγμές της τεχνολογίας, της επιστήμης και της πολιτικής, η οποία διαμορφώθηκε σύμφωνα με τη γνώμη 25 επιστημόνων, ειδικών της τεχνολογίας, ακαδημαϊκών, καλλιτεχνών, συγγραφέων, δημοσιογράφων και πολιτικών, καθώς και με την ψηφοφορία 10.000 πολιτών από όλο τον κόσμο.

    ​Στην πρώτη θέση βρίσκεται η εφεύρεση του διαδικτύου και ακολουθεί η μαζική παραγωγή της πενικιλίνης
    Κυριαρχεί βεβαίως η εφεύρεση του διαδικτύου, που άλλαξε την παγκόσμια πληροφόρηση και επικοινωνία. Έχουν ψηφιστεί ακόμα οι επιθέσεις στους Δίδυμους Πύργους, τα κινητά τηλέφωνα, το έργο του Αϊνστάιν, η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, οι βόμβες στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι, η δορυφορική τεχνολογία, ο Νέλσον Μαντέλα.


    Οι 20 σημαντικότερες στιγμές

    Η εφεύρεση του παγκόσμιου ιστού (worldwide web) το 1989-90. Ο «πατέρας του διαδικτύου» Τιμ Μπέρνερς-Λι στο γραφείο του



    Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2014

    Ελεγχος των μαζών μέσω της ψυχολογίας. Τα Πειράματα Milgram-Asch-Συνδρομο Genovese

    «ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΚΛΑΒΟΥ» – ΤΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ





    Erich Fromm
    Erich Fromm
    Ο Εριχ Φρομ (Erich Fromm) διέκρινε τις αντιδράσεις ενός λαού σε τρεις μορφές.
    -Στην πρώτη αντιδρούν, ασχέτως αν είναι αυθόρμητο ή καθοδηγούμενο, – πάντα υπάρχουν τα πραγματικά αίτια – με τη συσσώρευση τόσου μίσους καικαταστροφικότητας ώστε οδηγούνται στην αυτοκαταστροφή, όπως είδαμε στην περίπτωση της Ουκρανίας.
    -Στην δεύτερη η αντίδραση του λαού μπορεί να δημιουργήσει μια τέτοια ανεξαρτησία και επιθυμία για ελευθερία ώστε να προκύψει μια καλύτερη κοινωνία. Αλλά αυτό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες όπως οικονομικούς δηλαδή το μέγεθος της εξαθλίωσης, το πνευματικό του επίπεδο και το πολιτικό περιβάλλον που θα μετουσιώσει τις κοινωνικές απαιτήσεις.
    -Στην τελευταία κατηγορία που λείπουν οι άνω παράγοντες αντιδρούν μεαπάθεια, παραίτηση από την πραγματικότητα, από την πρωτοβουλία, χάνουν το αυτεξούσιο κι αφήνονται στην ροή των γεγονότων. Βέβαια ειναι κι αυτό επίσης «ενοχλητικό» αν και λιγότερο για την δεσποτική εξουσία μιας και οι υπήκοοι παύουν να είναι ικανοί να εκτελέσουν τις ντιρεκτίβες, όπως στην περίπτωση μας το «δεν πληρώνω» ή τα λουκέτα ή φυγή στο εξωτερικών των ικανότερων πολιτών που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν την ανάπτυξη, που κι ως λέξη πλέον έχει γίνει του συρμού.

    Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2014


    Εκτός από μαθητές, είναι και παιδιά ξέρετε

    Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε με αφορμή την κοινή διαπίστωση πολλών εκπαιδευτικών ότι ολοένα και περισσότερο οι μαθητές στην τάξη μιλάνε με τους διπλανούς τους , έχουν την  τάση να είναι χαλαροί και μη συγκεντρωμένοι και μάλιστα δεν συμμορφώνονται ούτε μετά από παρατήρηση του εκπαιδευτικού .Τις περισσότερες φορές δε αυτή η παρόρμησή τους είναι τόσο ισχυρή που μοιάζει απλά σαν να μην μπορούν να κάνουν αλλιώς.

    Θέλουμε να αποφύγουμε τα βιαστικά συμπεράσματα και τις υπεραπλουστεύσεις όπως ότι αρκετά από αυτά τα παιδιά έχουν μη εγνωσμένα σύνδρομα (υπερκινητικότητας και διάσπασης  προσοχής) ή ότι έχουν έλλειμμα αγωγής ή ότι φταίνε οι εκπαιδευτικοί που είναι χαλαροί σε θέματα πειθαρχίας και άλλα τέτοια που οδηγούν σε εκλογικεύσεις των αιτιών ,σε επίρριψη ευθυνών και που ,κατά τη γνώμη μου, είναι πολύ επιφανειακή προσέγγιση του θέματος .

    Καταρχάς το γεγονός ότι οι μαθητές μιλάνε με τους συμμαθητές τους και δεν προσέχουν στο μάθημα πρέπει να εκληφθεί ως σύμπτωμα και όχι ως το πρόβλημα αυτό καθαυτό. Πρέπει να σκεφτούμε μάλιστα ότι ένα σύμπτωμα μπορεί  μερικές φορές να είναι σωτήριο αν εκτιμηθεί σωστά και λειτουργήσει ως συναγερμός. Ίσως τα παιδιά με αυτή τους την συμπεριφορά και άθελά τους μας στέλνουν κάποιο μήνυμα .Το θέμα είναι αν εμείς είμαστε πρόθυμοι να το ακούσουμε ή το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να απενεργοποιήσουμε τον ενοχλητικό συναγερμό. Δυστυχώς τις περισσότερες φορές οι εκπαιδευτικοί καταφεύγουμε στις ευκολίες μας να επιβάλλουμε τη τάξη με την απειλή, το φόβο  ή την χρήση εξουσίας .Πρόκειται ουσιαστικά για όπως-όπως κουκούλωμα του προβλήματος.

    Μιλώντας με αρκετούς από αυτούς τους μαθητές (Γυμνασίου και Λυκείου)που μιλάνε ακατάπαυστα μέσα στην τάξη μου έκανε  ιδιαίτερη εντύπωση ότι στην ερώτηση γιατί το κάνουν αυτό τα πιο πολλά απάντησαν :

    1)ότι το έχουν ανάγκη, γιατί τους χαλαρώνει και τους φεύγει το άγχος ή γιατί απλά τους ευχαριστεί. 

    2)για να περάσει η ώρα που αλλιώς δεν περνάει με τίποτα  και γιατί βαριούνται.

    3)αυτά που κάνουν στο μάθημα τα έχουν ήδη κάνει σε φροντιστήρια ή ιδιαίτερα μαθήματα.


    Τι μπορούμε να καταλάβουμε από τις απαντήσεις αυτές ; Πολλά, όπως ότι τα περισσότερα παιδιά δεν βρίσκουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και χαρά στο σχολείο και ότι απλά σπρώχνουν τον χρόνο μέχρι να σχολάσουν . Επίσης ότι η παράταση της σχολικής ζωής σε μια δεύτερη απογευματινή βάρδια είναι τόσο κουραστική και επίπονη που οι πιο πολύ μαθητές αναγκάζονται να κρατάνε δυνάμεις κατά τη διάρκεια του πρωινού σχολείου για να μπορούν να ανταποκριθούν στις απογευματινές τους υποχρεώσεις .Μάλιστα οι μαθητές νιώθουν ότι δεν χρειάζεται να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί στο σχολείο αφού το απόγευμα θα  ξαναδιδαχθούν τα ίδια πράγματα.

    Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2014



     
    Kατάλαβες Tώρα ; ........! ! ! !

    ΑΥΤΟ  ΕΙΝΑΙ  ΕΝΑ  ΜΗΝΥΜΑ  , ΥΠΕΡΟΧΟ
    ΤΟΣΟ ΣΤΗ ΣΥΝΘΕΣΗ ΟΣΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ
    ΑΞΙΖΕΙ  ΝΑ  ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ  ΟΛΟΙ  ΟΙ  ΕΛΛΗΝΕΣ
    ΓΙΑ ΝΑ  ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΟΥΝ  ΤΑ  ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ .

    ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ  ΣΤΟΝ  ΕΜΠΝΕΥΣΤΗ  ΤΟΥ !
     
     
     ΟΠΩΣ ΤΟ ΕΛΑΒΑ .
    Αποδεκτό ή Απορριπτέο
    ΕΣΥ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙΣ..
     
     
    Κατάλαβες τώρα,  γιατί κατέστρεψαν μεγάλες υγιείς ελληνικές βιομηχανίες
    http://i255.photobucket.com/albums/hh159/tolisr/pitsos.jpg
    http://www.pitsos.gr/Files/Pitsos/Gr/el/Images/pitsos/home_history.jpg

    (ΙΖΟΛΑ, ΠΙΤΣΟΣ, ΕΣΚΙΜΟ, ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΠΑΤΡΑΙΚΗ, AΙΓΑΙΟ, ΧΡΩΠΕΙ, ΠΥΡΚΑΛ)

    και έκαψαν σε διάστημα 2 μηνών μεγάλα ελληνικά πολυκαταστήματα

    Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2014



    Η ΕΕ δεν είναι ούτε σε πόλεμο ούτε σε ειρήνη!

    Του Γιώργου Δελαστίκ
    Σαν υπνωτισμένοι συμπεριφέρονται όλοι οι Ευρωπαίοι. Απορροφημένοι από την οικονομική κρίση και τη λιτότητα που αναστατώνει εκ βάθρων τις ζωές όλων των λαών της Γηραιάς Ηπείρου, ούτε που συνειδητοποιούν σε βάθος πού οδηγούν την Ευρώπη μια σειρά αποφάσεις είτε της ΕΕ είτε των ηγετικών χωρών της. Νομίζουμε ότι ζούμε σε ένα ειρηνικό περιβάλλον και τα μόνα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε είναι
    οικονομικής φύσης. Δεν δείχνουμε να έχουμε αντιληφθεί π.χ. ότι οι σχέσεις των κρατών της ΕΕ με τη Ρωσία, μετά την επιβολή κυρώσεων εκ μέρους της ΕΕ κατά της Μόσχας, έχουν γίνει πλέον πολύ πιο εχθρικές εδώ και τουλάχιστον ένα τέταρτο του αιώνα.