Tαξική πάλη ή συνομωσίες

Η όξυνση της ταξικής πάλης με τελευταίο επεισόδιο την προσπάθεια κλεισίματος της ΕΡΤ έφερε στο προσκήνιο ­αναπόφευκτα­ την πάλη των ιδεών. Σε πείσμα όσων θεωρούν πως οι ιδεολογίες πέθαναν, σε πείσμα των τεχνοκρατών, των παπαγάλων της άρχουσας τάξης και όσων παίζουν το παιχνίδι τους συνειδητά ή άσκεφτα η σύγκρουση ιδεών και αντιλήψεων ακόμη και κοσμοθεωριών είναι εδώ για να μας υπενθυμίζει ότι η κοινωνική σύγκρουση ανατινάζει την ηρεμία, τον καθωσπρεπισμό, το πνευματικό ραχάτι, τις συμβάσεις της χτεσινής μέρας.

Τώρα δεν έχουμε νηνεμία. Μπορεί οι καταπιεζόμενες τάξεις να μην έχουν βρει τον αναγκαίο συντονισμό τους και η επαναστατική πρωτοπορία να μπουσουλάει ακόμα αλλά όχι μόνο ράγισε το γυαλί της τρικομματικής λαίλαπας αλλά σ’ αυτό το πεδίο δοκιμάζονται οι αντοχές των πολιτικών ιδεών.

Εμείς λέμε με αρκετή συναίσθηση αυτοπεποίθησης πως «όσα είπαμε ισχύουν» και πως η πάλη των τάξεων είναι ο τελικός και καθοριστικός κριτής, ο μέγας εξεταστής, το ύπατο δοκιμαστήριο ιδεών.

Η κυρίαρχη τάξη και οι κυριαρχούμενες ιδέες

Η μεγάλη συνεισφορά του μαρξισμού στο ιστορικο-κοινωνικό πεδίο ήταν ακριβώς αυτή. Μετέφερε το κέντρο βάρους των αναλύσεων από τον ουρανό και το Θεό (θεοκεντρισμός) αλλά και το ξεχωριστό άτομο των διαφωτιστών στο επίπεδο της κοινωνικής πάλης. Κάθε φαινόμενο πρέπει να εξετάζεται στο κάδρο της συγκεκριμένης συγκυρίας, στο ιστορικό πλαίσιο και στον αγώνα των βασικών τάξεων για την κυριαρχία - εξουσία. O ρόλος της προσωπικότητας, τα μορφωτικά εφόδια, η πνευματική λειτουργία, τα «μίση και τα πάθη» δεν είναι αφηρημένα αλλά χειροπιαστά, μπαίνουν στο πλαίσιο που τα γεννάει. Oρίζονται και καθορίζονται από αυτή τη μήτρα. Η πολιτική δεν είναι «η τέχνη του εφικτού» όπως λένε ακούραστα οι αστοί δημοσιολόγοι αλλά «η τέχνη των κοινωνικών αγώνων». Είναι σαφές ότι η ομπρέλα των ιδεών είναι οι ιδέες της τάξης που κυριαρχεί. Oι σχέσεις των ανθρώπων, οι συνήθειες, οι συναλλαγές επικαθορίζονται από τον «Όλυμπο» των ισχυρών ιδεών. Ωστόσο κάτω από αυτήν την κυριαρχία γεννιούνται, αναπτύσσονται αντίπαλες ιδέες, φορείς νέας εξουσίας όπως η εργατική τάξη που πασχίζει να σταθεί στα πόδια της να βρει τον εαυτό της και να γίνει ισχυρή, ανατρεπτική και κυρίαρχη.

Το απαρασάλευτο

Η κυρίαρχη αστική ιδεολογία (ο νεοφιλελευθερισμός είναι το βασικό συγκαιρικό δόγμα του) έχει δεκάδες λόγους να παρουσιάζει τα πράγματα ακίνητα, ακλόνητα και απαρασάλευτα. Τίποτα δεν αλλάζει λένε σε όλους τους τόνους οι κήρυκες της εκμετάλλευσης και καταπίεσης.

Αλλά από τον Ηράκλειτο ως τον Γαλιλαίο, από τους Έλληνες σοφιστές ως τους Μαρξ - Ένγκελς, η αρχή της κίνησης, ότι δηλαδή τα πάντα μεταβάλλονται κι εξελίσσονται ήταν η βάση της πρώιμης και ύστερης διαλεκτικής φιλοσοφίας. Η αρχή της εξέλιξης είναι το αλφαβητάρι κάθε σοβαρού μελετητή και μόνο οι θεολόγοι, οι αγνωστικιστές και οι άθλιοι αστοί επιστήμονες στέκονταν σαν μουλάρια «απέναντι σ’ αυτό το θεμελιώδες αξίωμα».

Είναι αλήθεια ότι στις μέρες μας οι αποκρυφιστικές σκέψεις για την ακινησία επανέρχονται γανώνοντας τα μυαλά των ανθρώπων. Βολεύει την κυρίαρχη αστική ιδεολογία η θεωρία της ακινησίας διότι έτσι διαιωνίζουν την παντοκρατορία τους. Φυσικά όταν αναφέρονται σ’ αντιπάλους τους αυτό δεν ισχύει όπως άλλωστε είδαμε στα Βαλκάνια (Σερβία) στη Β. Αφρική (Λιβύη) ή στην Ασία (Συρία, Β. Κορέα) ακόμα και στη Λατ. Αμερική (Βολιβία, Βενεζουέλα). Αν θέλουμε να είμαστε συνεπείς διαλεκτικοί και ιστορικοί υλιστές οφείλουμε να υπερασπιζόμαστε σθεναρά και πειστικά την αρχή της διαρκούς κίνησης (της εξέλιξης) απέναντι στ’ απαρχαιωμένα όπλα των αστών που κηρύσσουν την στατικότητα, την απραξία και την εικόνα των... αγαλμάτων. Τα πάντα ρει.

Απλοϊκές «θεωρίες»

Η κυρίαρχη προπαγάνδα έσπειρε διάφορες απλοϊκές ιδέες για να ζαλίσει το λαό. Αυτό άλλωστε έκανε πάντα. Μπούκωνε τα μυαλά των ανθρώπων με προλήψεις, δεισιδαιμονίες, προκαταλήψεις και αφελή ιδεολογήματα ώστε να χειραγωγεί και να ελέγχει καλύτερα τις μάζες. Με στόχο να επιβάλλει το καθεστώς του φόβου το τελευταίο διάστημα και με ποικίλους τρόπους διοχέτευσε:

Τη συνομωσία του ψεκασμού. Πρόκειται για την αφελέστερη προπαγάνδα σύμφωνα με την οποία αόρατα κέντρα ψεκάζουν τους ανθρώπους ώστε να βρίσκονται σε διαρκή έλεγχο. Oι κήρυκες της ανοησίας δεν απαντούν στο ερώτημα πώς οι ψεκασμοί αφορούν ορισμένους και όχι όλους.

Η θεωρία των εξωγήινων που κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Σύμφωνα με τα παραπάνω υπάρχει μία ολόκληρη φυλή ανθρωποειδών που ήρθαν από άλλους πλανήτες και θα ελέγξουν τον πλανήτη. Γελάτε! Ένα σωρό πνευματογραφικά έργα του Χόλιγουντ στηρίζονται πάνω σ’ αυτό το μύθευμα. Εκπομπές στη ζώνη του λυκόφωτος ασχολούνται με τα... νεφελίμ, στα βιβλιοπωλεία σπρώχνεται έντυπη κουταμάρα.

Η απεριόριστη τεχνολογία. Πρώτοι διδάξαντες οι μπρεζνιεφικοί ρεβιζιονιστές με την περίφημη επιστημονική και τεχνική επανάσταση (ΕΤΕ) που κυριαρχούσε τη δεκαετία του 70. Πρόκειται για μια θεοποίηση της τεχνολογίας κόντρα στο κομμουνιστικό μαρξιστικό - λενινιστικό ρεύμα που ανέλυε τα κοινωνικά γεγονότα όχι με το προσκύνημα στις παραγωγικές δυνάμεις αλλά στην πάλη των τάξεων.

O εκχυδαϊσμός της ΕΤΕ έφτασε στο σημείο να μιλάει για υποταγή κρατουμένων - φυλακισμένων με χάπια, άλλοι υποστηρίζουν ότι οι ΗΠΑ είναι ανίκητες σε σύγκριση με όλους τους στρατούς του κόσμου, εκθειάστηκαν οι έξυπνες βόμβες, το άτρωτο Ισραήλ της τεχνολογίας και άλλα τεχνολογικά παρόμοια όπου δεν τα χωράει ανθρώπου νους και παραλύει κάθε σκέψη αντίστασης και πάλης.

Τα διάφορα κέντρα: Σύμφωνα με το παραπάνω σενάριο το οποίο διοχετεύουν και «υπεύθυνοι φορείς» λέσχες (π.χ. Μπίλντεμπεργκ), οι σιωνιστές (θεωρία περί Εβραίων), μασόνοι, όμιλοι κ.λπ. ελέγχουν τις παγκόσμιες εξελίξεις με μακρύ χέρι τις τράπεζες, αόρατους στρατούς, υπολείματα τεκτόνων από τον μεσαίωνα, απόγονους της μητέρας του Χριστού, ηλουμινάτους και ότι άλλο μπορεί να σκαρφιστεί η παλιά και σύγχρονη παραμυθολογία. Η σκέψη για τον αόρατο εχθρό συγκαλύπτει το απτό και συγκεκριμένο που έχει όνομα, δομή, δύναμη. Oνομάζεται ιμπεριαλισμός. Τέλος υπάρχει η θεωρία του ΚΚΕ περί παντοκρατορίας των καπιταλιστών. Όσο κι αν φαντάζει περίεργο και παράδοξο η ηγεσία του ΚΚΕ η οποία έχει ροπή στις συνομωσίες διαθέτει το εξής αναλυτικό σχήμα. Ανέκαθεν οι καπιταλιστές ήθελαν ν’ αυξήσουν την κερδοφορία τους (τι πρωτότυπο) και πάντα είχαν ένα σχέδιο υπόταξης των εργατών (τι ευφάνταστο). Αυτό που γίνεται τώρα με αρχή το Μάαστριχτ (1992) είναι απλώς η εφαρμογή του «προαιώνιου» αστικού σχεδίου. Το ΚΚΕ αποκαλύπτει το σχέδιο, σχίζει την κουρτίνα των παρασκηνίων και ο λαός χειροκροτεί τους αγωνιστές!! Όσο κι αν φαίνεται εξωπραγματικά αντιδιαλεκτικό και αντιμαρξιστικό αυτά κηρύσσει το ΚΚΕ προκαλώντας παγωμάρα στο ακροατήριό του. Διότι αν οι αστοί έχουν σενάρια τα οποία εφαρμόζουν πάντα κατά γράμμα, τότε είμαστε δύο πόντους μακρύτερα από τη θεολογία.

O Θεός αποφασίζει για όλους κι αυτή του η θέληση είναι πάντα εκτελεστή. Γιατί ν’ αγωνιστούμε;

O λαός και οι αγώνες του

Η ερμηνεία των ιστορικών γεγονότων και των κοινωνικών αγώνων δεν έχει μικρή σημασία.

Στην πραγματικότητα αποτελεί ένα όπλο στα χέρια του λαού που φωτίζει την πάλη του. Oι κυρίαρχοι το γνωρίζουν πολύ καλά γι’ αυτό εφηύραν στο διάβα των αιώνων δεκάδες συσκοτιστικές ερμηνείες της φύσης και της κοινωνίας. Όσα αναφέραμε παραπάνω αποτελούν μικρή συλλογή των απλουστευτικών «θεωριών» που χρησιμεύουν ως παραλυτικό όπλο. Διότι αν υπάρχει παντού και πάντα μία υπέρτατη αρχή σαν κανονιστική νομοτέλεια η οποία απεργάζεται το «κακό» και βυσσοδομεί τότε οι αγώνες είναι σε απόλυτη περικύκλωση, το τέλος προδιαγεγραμμένο. Έχουν τα παραπάνω καμία σχέση με τη διαλεκτική και την πάλη των τάξεων; Απολύτως καμία! Ακόμα κι όταν οι «ταξικότητες» του Περισσού «βρυχώνται» το κάνουν σπέρνοντας τη μοιρολατρεία και την παραίτηση.

Διότι όταν μόνιμη επωδός των λόγων και των θέσεων του ΚΚΕ είναι οι συνομωσίες των αντιδραστικών με τον Περισσό στο ρόλο της Αποκάλυψης, τότε ο εργάτης, ο αγρότης, ο άνεργος που βρίσκεται μ’ ένα βουνό προβλήματα θα μαρμαρώσει.

Η πάλη των τάξεων συνεχίζεται

Έχουν οι αντιδραστικοί αντιλαϊκά σχέδια; Βεβαίως. Όχι ένα, αλλά περισσότερα. Όχι μία σκοτεινή και αντικοινωνική λύση αλλά πολλές. Όχι ένα δρόμο (τακική) αλλά πολλούς. Πολιτικοί, τραπεζίτες, ψυχολόγοι, στρατιωτικοί, εργοδότες, υποταγμένοι συνδικαλιστές ένας συρφετός αυλοκολάκων κι εχθρών του λαού έτοιμοι να κατασπαράξουν ο ένας τον άλλο κι όλοι μαζί τους εργαζόμενους.

Θα ήταν αφόρητη αφέλεια να θεωρήσει ένας άνθρωπος με στοιχειώδη νοημοσύνη, πολύ περισσότερο ένας κομμουνιστής, ότι η άρχουσα τάξη δεν σκέπτεται, δεν συσκέπτεται, δεν συνομωτεί.

Αλλά η αρχή μας είναι ότι αυτό γίνεται με αντίπαλο. Με το λαό ανοργάνωτο ή οργανωμένο, με τα αυθόρμητα κινήματα ή με συντεταγμένο πολιτικό στρατό, με μικρά ή μεγάλα βήματα αντίστασης και πάλης. Έχουμε όλο το ιστορικό - πολιτικό φορτίο μας. Με τα λάθη και τις αδυναμίες μας αλλά και τις μεγάλες στιγμές του λαϊκού, αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος που κλόνισαν, συγκλόνισαν ή ανέτρεψαν τον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό. Oι αντιδραστικοί δεν είναι μόνοι τους. Όλα τα καθορίζει η ταξική πάλη και ο συσχετισμός δύναμης. Όλα καθορίζονται από την πάλη των τάξεων.

Oι απλοϊκές θεωρίες που συσκοτίζουν αυτή την αρχή και παραλύουν τη λαϊκή πάλη είναι για τα σκουπίδια.