Η ΘΕΣΗ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

 

Είναι αλήθεια ότι με τους ρυθμούς που ζούμε έχουμε ξεχάσει τον πραγματικό μας εαυτό, έχουμε δηλαδή γίνει θύματα της ίδιας μας της αλαζονείας για ανάπτυξη και εξουσία. Έχουμε γίνει θύματα της αχόρταγης όρεξής μας για απόκτηση μεγαλύτερης καταναλωτικής δύναμης, δίχως να οραματιζόμαστε τις συνέπειες αλλά και δίχως να σκεπτόμαστε την πιθανότητα ενός τέλους σε όλη αυτή την διαδικασία. Δεν διαθέτουμε ούτε ένα λεπτό από τον χρόνο μας για να σκεφτούμε τις αιτίες που μας οδήγησαν, αλλά και μας καθοδηγούν μέχρι σήμερα στα βήματά μας μέσα σ’ αυτό τον τρόπο ζωής.

Εύκολα θα αναρωτηθεί ο κοινός αναγνώστης, ότι όλα αυτά δεν θα μου δώσουν την δυνατότητα να αποκτήσω αυτά που μου λείπουν, δεν πρόκειται, διαβάζοντας τις αράδες σου, να έχω καμία βελτίωση των πολύ κακών συνθηκών διαβίωσης μου.

Ένας πλέον, ενταγμένος στον τρόπο αυτής της ζωής, θα παρατηρούσε ότι είναι απλά χάσιμο χρόνου η ανάγνωση του παρόντος διότι είναι απλά ριζοσπαστικό και προσπαθεί να περάσει μηνύματα έξω από την πραγματικότητα.

Και στους δύο τύπους αναγνωστών θα έλεγα ότι η ελλιπής ενημέρωση σε διαφορετικές θέσεις και απόψεις δεν συμβάλει στην ανάπτυξη ούτε του πολιτισμού αλλά και ούτε στην ανάπτυξη και βελτίωση του είδους μας.

Για να μπορέσουμε, σαν έλλογα όντα να αναπτυχθούμε, και να επιδιώκουμε πάντα την αναζήτηση της εσωτερικής μας ευημερίας θα πρέπει να εξυπηρετούμε την βασική ανάγκη της ψυχικής μας υγείας, και αυτή δεν παρέχεται πουθενά αλλού παρά στην διαρκή αναζήτηση των νοημάτων της καθημερινότητάς μας.

Αυτό λοιπόν που πρέπει να κάνουμε είναι η διαρκής αμφισβήτηση ενός «δεδομένου» μοντέλου διαβίωσης, ενός μοντέλου το οποίο δεν το επιλέξαμε αλλά μας το έδωσαν κάνοντάς το υποχρέωσή μας να το αφομοιώσουμε και να ζούμε μέσα σ’ αυτό, γι’ αυτό, και από αυτό. Αποκλείοντας μας έτσι να ζυγίσουμε (εκτιμήσουμε) την αξία της δικής μας προσωπικότητας και την εφαρμογή των δικών «θέλω».

Μας έχουν περάσει ιδέες διαβίωσης (μοντέλα διαβίωσης) έξω από την πραγματικότητα του πολιτισμού μας και των βασικών προτύπων ανάπτυξης μιάς ξεχωριστής κοινωνίας, στην οποία πιθανώς να ανήκουμε.

Η ανάγκη της αμφισβήτησης (στην γενική της μορφή) έχει διαγραφεί από το λεξιλόγιό μας αλλά και από την εφαρμογή των «θέλω» μας. Η αδυναμία δικής μας σκέψης, αλλά και η δυνατότητα μιάς «ανάπτυξης» και «προόδου» γενικής αλλά και ατομικής μας έχει οδηγήσει στην απόλυτη αποδοχή μοντέλων (προτύπων) ανάπτυξης που, θεωρητικά μεν φαίνονται αποδοτικά και εύκολα αλλά σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν την βάση του δικού μας προτύπου ανάπτυξης, αυτού δηλαδή που ταιριάζει περισσότερο στην δική μας κοινωνία, (την ξεχωριστή για το κάθε έλλογο ον).

Θυμούμαι παλαιότερες εποχές που ο απλός άνθρωπος, λόγω αδυναμίας πλήρους σφαιρικής ενημέρωσης ανέπτυσσε το δικό του πρότυπο ανάπτυξης, κοινωνικής, ατομικής, κοινοτικής. Είναι η αλήθεια ότι μία τέτοια διαδικασία είχε τα αρνητικά της αλλά και τα θετικά της στοιχεία. Τα αρνητικά της στοιχεία συνοψίζονταν στην αδυναμία ταχείας εφαρμογής αλλά και αναπτυξιακού ορίζοντα, η βελτίωση της ποιότητας του μοντέλου εξαρτιόταν αποκλειστικά στην πειραματική μάθηση και βελτίωση. Στα θετικά της στοιχεία υπήρχε η απόλυτη ταύτιση του συγκεκριμένου μοντέλου στα άτομα που το ανέπτυσσαν και το εφάρμοζαν, η απόλυτη δηλαδή και ομαλή εφαρμογή του στα άτομα που το παρήγαγαν.

Αλλά ας ρίξουμε τώρα μία μικρή ματιά ποιούς ωφελούσε και ποιούς έβλαπτε αυτός ο τρόπος ανάπτυξης και εφαρμογής ξεχωριστού προτύπου για την κάθε κοινωνική ομάδα, αλλά και για τα άτομα αυτής της ομάδας ειδικότερα.

Μετά την βιομηχανική επανάσταση ο κόσμος άρχισε να επιθυμεί την όσο και περισσότερο, και με μεγαλύτερη ταχύτητα, ανάπτυξη και βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης, μέχρι εδώ δεν υπάρχει τίποτα το επιλήψιμο, το πρόβλημα αρχίζει να γεννάται από την στιγμή της εφαρμογής του στις διαφορετικές κοινωνίες. Εξ όσον διεφαίνετο το μοντέλο αυτό της ταχείας ανάπτυξης δεν ελάμβανε υπ’ όψιν την αφομοίωση του από τα «διαφορετικά» άτομα, δεν ελάμβανε δηλαδή υπ’ όψιν του την ύπαρξη της διαφορετικότητας των ανθρώπων, εξίσωνε όλους τους χαρακτήρες και διέγραφε όλες της ιδιαιτερότητες, θεωρώντας ότι σε βάθος χρόνου όλοι οι «διαφορετικοί» άνθρωποι θα άλλαζαν σύμφωνα με το σύγχρονο αυτό πρότυπο.

Από την δεκαετία λοιπόν του εξήντα και μέσα από τον κινηματογράφο και αργότερα από την τηλεόραση με τις διαφημίσεις αλλά και με τα πρότυπα ατόμων, οικογενειών και κοινωνιών που μας παρουσίαζαν, καθοδηγούσαν τα άτομα αλλά και τις κοινωνίες στην διαγραφή των ειδικών προτύπων και στην αντικατάστασή τους με συγκεκριμένα προμελετημένα και προκατασκευασμένα πρότυπα με αντιλήψεις έξω από τα ειδικά «θέλω» και «πρέπει» των κοινωνιών.

Σήμερα, και μετά την πλήρη αποκάλυψη της «αλήθειας» των προκατασκευασμένων αυτών προτύπων, οι κοινωνίες ξεκίνησαν να αμφισβητούν την ποιότητα και την αξία τους. Ξεκίνησαν δηλαδή να θέτουν τα εύλογα ερωτηματικά, των πολλών «γιατί» των δράσεων και των αποτελεσμάτων αυτών των προτύπων.

Εκεί λοιπόν εστιάζει και το νόημα αυτού του μικρού video, στην ευαισθητοποίηση των ατόμων και των κοινωνιών για την επιστροφή τους στις βασικές αξίες με τις οποίες «ετράφη» και «ανεπτύχθη» ο άνθρωπος. Η αλήθεια είναι ότι πρέπει να ευαισθητοποιηθούμε για την απόρριψη, αφ’ ενός γενικού κοινωνικού μοντέλου, ίδιο για όλα τα άτομα, αλλά και να εκμεταλλευτούμε την γνώση και την εμπειρία όλων αυτών των ετών, έτσι ώστε να καταφέρουμε να δημιουργήσουμε νέα κοινωνικά μοντέλα φιλικά με το περιβάλλον μας αλλά και με τον ειδικό πολιτισμό των κοινωνιών μας.

Αμφισβήτηση λοιπόν και ανατροπή του υπάρχοντος γενικού μοντέλου ανάπτυξης το οποίο οδηγεί τις κοινωνίες σε ισοπέδωση και καταστροφή του περιβάλλοντος. Τις οδηγεί σε μία ατελεύτητη αναζήτηση ενός επιπέδου διαβίωσης που τελικά δεν προσθέτει τίποτα το θετικό στον άνθρωπο αλλά μεγαλώνει τα οικονομικά οφέλη των εμπνευστών αυτού του σχεδίου και καταστρέφει τις βασικές δομές της φύσης, με την οποία καλείται ο άνθρωπος να συνυπάρξει.

Αμφισβήτηση λοιπόν στην ολοκληρωτική κοινωνία, στην μία και μοναδική και παγκόσμια κοινωνία, κατανόηση των βασικών προτύπων διαβίωσης των ειδικών ατόμων και κοινωνιών, εμπέδωση και «συνείδηση» του γεγονότος της ιδιαιτερότητας των ανθρώπων, κατανόηση της ταύτισης της ελευθερίας του ανθρώπου με την ιδιαιτερότητά του.