Ποντίκι: Μικροί σατανάδες ή «θύματα»;
Πρόσωπα αγγέλων παγιδευμένα σε σατανικούς εγκεφάλους και κορμιά που κραδαίνουν καλάσνικοφ, τοποθετούν βόμβες και αποτελούν τους αρχάγγελους του μηδενιστικού εξτρεμισμού. Αυτό είναι το απείκασμα της σκέψης μεγάλης μερίδας της κοινής γνώμης, που παρακολουθεί με έξαψη όσα της σερβίρονται από την αντιτρομοκρατική στα
δελτία των οκτώ.
Είναι όμως έτσι; Πρόκειται για... μικρούς σατανάδες ή μήπως για θρέμμα μιας ασύγγνωστης οικονομικής και πολιτικής βίας, η οποία γκρεμίζει όλες τις κοινωνικές σταθερές της μεταπολίτευσης; Ποιοι είναι – και, κυρίως, τι είναι – τέλος πάντων αυτοί οι μικροί («μωρά» τούς αποκαλούσαν αστυνομικοί και κάποιοι δημοσιογράφοι στο πρόσφατο μνήμης παρελθόν) που όχι μόνο οπλίζονται, αλλά, ύστερα από δεκάδες συλλήψεις, συνεχίζουν να ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια;
Παρότι τα έχουμε εν πολλοίς ήδη γράψει, περιγράφοντας κατ’ επανάληψη το νέο «αντάρτικο πόλης» και διακρίνοντας δύο χρονικούς σταθμούς (γέννηση Επαναστατικού Αγώνα από τις εφόδους της αστυνομίας στο Πολυτεχνείο 1995 και 1998, γέννηση Συνωμοσίας στα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια του 2007 και τον ταραγμένο Δεκέμβριο του 2008), καλύτερα να διαβάσουμε τι λέει ένας από τους πρωταγωνιστές.
Ο λόγος για τον Παναγιώτη Αργυρού, που εξακολουθεί να νοσηλεύεται στο Θριάσιο νοσοκομείο με διαρκώς βελτιούμενη την κατάσταση της υγείας του μετά το βαρύ κρανιοεγκεφαλικό τραύμα που υπέστη τα ξημερώματα στις 2 Ιανουαρίου, όταν έπεσε από το κρεβάτι του στο κελί των φυλακών Κορυδαλλού ενώ κοιμόταν. Στις 7 Ιουλίου 2011 δημοσιεύτηκε στο indymedia δήλωσή του και μία αναδρομή στο νέο «αντάρτικο πόλης»:
«Από μαθητής ενεργοποιήθηκα στις παρυφές του αναρχικού κινήματος και σταδιακά στο εσωτερικό του ευρύτερου επαναστατικού χώρου. Συμμετείχα αρχικά στις μαθητικές κινητοποιήσεις (την περίοδο 2005-2006) και στα συγκρουσιακά γεγονότα που τις πλαισίωναν. Αργότερα, κατά τη διάρκεια της πορείας μου και της πολιτικής μου εξέλιξης, συμμετείχα στις περισσότερες ανοικτές πολιτικές διαδικασίες του αναρχικού κινήματος, ανάμεσά τους συνελεύσεις και συντονιστικά δράσεων αλληλεγγύης για τις υποθέσεις των φυλακισμένων αναρχικών.
Από αυτές τις διαδικασίες κληρονόμησα μια πολιτική παιδεία που ενέχει στο σκεπτικό της την άμεση δράση για τους φυλακισμένους συντρόφους. Οι φοιτητικές διαδηλώσεις του 2006-07 και οι σκληρές συγκρούσεις που διαδραματίστηκαν επέδρασαν καταλυτικά τόσο σ’ εμένα όσο και σε πολλούς συντρόφους που είχα την τύχη να μοιραστώ αργότερα μαζί τους πολλές στιγμές αυθεντικής συντροφικότητας».
Αυτή είναι η δεξαμενή μέσα από την οποία ξεπηδούν κατά κύματα κι ανανεώνονται με αξιοθαύμαστη ταχύτητα τα νέα μέλη που στελεχώνουν τις τάξεις της «νεοτρομοκρατίας». Πρόκειται για παιδιά με υψηλό επίπεδο μόρφωσης και ιδεολογικής συγκρότησης, που βρήκαν αδιέξοδο στα έργα των γονιών τους. Βίωσαν τη βία της εξουσίας και τώρα την ανταποδίδουν.
Πρώτη γενιά
Οι δύο χρονικοί σταθμοί που προαναφέρθηκαν αφορούν την πρώτη γενιά της «νεοτρομοκρατίας». Τι γίνεται όμως με αυτές που ακολούθησαν;
Ο κύκλος της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, παρότι οι αντιτρομοκρατικάριοι διατηρούν αντίθετη γνώμη, φαίνεται ότι έκλεισε στις 14 Μαρτίου 2011, όταν πιάστηκαν στη Νέα Ιωνία Βόλου έξι ύποπτοι για συμμετοχή στην οργάνωση. Είχε προηγηθεί στις 5 Δεκεμβρίου 2010 η εξάρθρωση ομόκεντρου πυρήνα, αλλά με διαφορετικό προσανατολισμό και στόχευση, ο οποίος χαρακτηρίστηκε από μια παραδοξότητα: Ήταν μια οργάνωση... δίχως ονομασία.
Έκτοτε, πρώτα ο Θεόφιλος Μαυρόπουλος και στη συνέχεια οι Γιάννης Μιχαηλίδης (τοξοβόλος) και Δημήτρης Πολίτης τόνισαν τη διαφορετικότητά τους. Στις 18 Μαΐου 2011 γίνεται ένοπλη συμπλοκή στη συμβολή των οδών Αιόλου και Επικούρου στην Πεύκη με τραυματίες δύο αστυνομικούς και τον 21χρονο Θεόφιλο Μαυρόπουλο. Διέφυγε με περιπολικό ο σύντροφός του. Σε επιστολή του στο indymedia στις 21 Ιουλίου 2011 λέει τα εξής:
«Αποτυπώματά μου βρέθηκαν στα διαμερίσματα της Καλλιθέας και της Νέας Ιωνίας Βόλου. Δεν μπορώ να αναλάβω την ιστορική και πολιτική ευθύνη της συμμετοχής μου στην επαναστατική οργάνωση Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, καθώς ουδέποτε υπήρξε από κοινού διαμόρφωση στον πολιτικό λόγο της οργάνωσης, για τον οποίο διατηρώ και κάποιες διαφωνίες. Επομένως δηλώνω ξεκάθαρα ότι δεν υπήρξα μέλος της ε.ο. ΣΠΦ.
Σε καμία περίπτωση όμως οι διαφωνίες αυτές δεν θα εμπόδιζαν την πορεία που χαράξαμε μαζί. Μαζί με τους συντρόφους της ΣΠΦ εξελιχτήκαμε, μάθαμε ο ένας από τον άλλον και πιο δυνατοί πλέον πράξαμε υπέρ της υπόθεσης της ελευθερίας και της επαναστατικής προοπτικής. Γι’ αυτούς τους λόγους λοιπόν δηλώνω περήφανα παρών στις οικίες της Καλλιθέας και του Βόλου, παρών και στη ζωή μελών της ε.ο. ΣΠΦ».
Τον Οκτώβριο του 2012, με αφορμή τη δίκη της Συνωμοσίας, στην οποία ήταν οι μοναδικοί απόντες κατηγορούμενοι με εκκρεμή μέχρι την περασμένη Παρασκευή εντάλματα σύλληψης, οι Μιχαηλίδης και Πολίτης δήλωναν τα εξής:
«Αρχικά θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν είμαστε μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, όχι για να αποποιηθούμε τις όποιες νομικές ευθύνες μας, αλλά για να αποφύγουμε την ταύτιση του πολιτικού μας λόγου με αυτόν της οργάνωσης, καθώς διατηρούμε τις διαφωνίες μας. Φυσικά παραμένουμε αμετανόητοι για την επιλογή μας να στηρίξουμε και να στηριχτούμε έμπρακτα από τους συντρόφους της ΣΠΦ, όπως και για την επιλογή μας να ενταχθούμε ενεργά στον αναρχικό αγώνα. Ούτως ή άλλως είμαστε εχθροί για τη δικαιοσύνη τους και είναι λογικό να αντιμετωπιζόμαστε ως τέτοιοι».
Είχε προηγηθεί σχεδόν έναν χρόνο πριν, στις 3 Νοεμβρίου 2011, η μπροσούρα - μανιφέστο της Συνωμοσίας με τίτλο «Φωτιά και μπαρούτι - Από την Ινδονησία μέχρι και τη Χιλή - Μια πρόταση για τη FAI/IRF», που ουσιαστικά σφράγισε την εξελικτική πορεία της οργάνωσης και άνοιξε νέες βάσεις και δομές, περισσότερο «ομόσπονδες» ή «συνεργατικές» από αυτές που είχαν οριστεί στο σύντομο παρελθόν.
Με το κείμενο αυτό, έκλεισε ο κύκλος της Συνωμοσίας και άνοιξε αυτός της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας.
«Λέξεις ανακατεύονται με τη φωτιά και πίσω από τις στάχτες τραπεζών, κρατικών οχημάτων, περιπολικών, εργαστηρίων νανοτεχνολογίας, κεραιών τηλεοπτικής αναμετάδοσης, σεκιουριτάδικων, εμπορικών πολυτελών πολυκαταστημάτων ανοίγουν μια υπόσχεση στους φίλους και μια απειλή στους εχθρούς. Ανοίγουν τη ζωντανή πρόταση της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας (FAI). Ένα Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο (IRF) οργανώνεται πλέον στην Ιταλία, στην Αγγλία, στη Χιλή, στο Μεξικό, στην Αργεντινή, στη Ρωσία, στην Ολλανδία, στο Περού, στη Βολιβία, στην Ινδονησία, στην Αυστραλία, στην Ελλάδα...
Μια ιδέα που ξεκίνησε το ταξίδι της πριν δέκα χρόνια στην Ιταλία απ’ τα αδέρφια και τις αδερφές μας της ιταλικής FAI και σήμερα είναι πιο δυνατή από ποτέ. Η FAI σίγουρα δεν είναι ένα θεωρητικό παιχνίδι ακίνδυνων λέξεων και συμβόλων, αλλά μια ιδέα να ζήσουμε επικίνδυνα και αναρχικά με όλες μας τις αισθήσεις δίχως νεκρό χρόνο και δειλές δικαιολογίες. Είναι αυτή η απερίγραπτη χαρά που νιώθουμε όταν ατομικότητες και ομάδες που δεν γνωρίζουν ο ένας τον άλλο φτάνουν στα ίδια συμπεράσματα και νιώθουν τα ίδια συναισθήματα ακριβώς την ίδια στιγμή...».
Για του λόγου το αληθές, δείτε τι γράφαμε στο προηγούμενο φύλλο για την προκήρυξη στο Mall και τα «ποιοτικά» στοιχεία των συντακτών της προκήρυξης:
«Η Συνωμοσία ήταν αυτό που έλεγε. Πολλοί πυρήνες, ανεξάρτητοι αλλά και αλληλένδετοι. Η Άγρια Ελευθερία συστήνεται ως μια ακόμη “πρωτοπορία”, σε αντίθεση με τους Υποκινητές Κοινωνικών Εκρήξεων, των οποίων η ονομασία παραπέμπει στη σύνθεση της συνωμοσίας και της μαζικότητας».
Τι βλέπει η αντιτρομοκρατική;
Στο «σχεδιαστήριο» του αντιτρομοκρατικού επιτελείου, όπως επίσης γράφαμε πριν από λίγες εβδομάδες, επιχειρώντας να δώσουν μορφή στα δεδομένα και τις πληροφορίες που έχουν, κάνουν λόγο για προσπάθεια ανασύστασης δύο νέων πυρήνων. Όπως λένε, ο πρώτος, το «γκρουπάκι του Αγρινίου», όπως το αποκαλούν, έχει μέχρι σήμερα πιστοποιημένα στο ενεργητικό του τη ληστεία μετά φόνου στη Νάουσα της Πάρου στις 10 Αυγούστου, για την οποία συνελήφθη περίπου μία εβδομάδα αργότερα κι εξακολουθεί να κρατείται ο Τάσος Θεοφίλου.
Για τον συγκεκριμένο τα πληροφοριακά δελτία της ΔΑΕΕΒ σημειώνουν πως είχε σημαντικό ρόλο στον περιφερειακό πυρήνα αντιπαρακολούθησης που είχε στηθεί γύρω από τον Γιώργο Καραγιαννίδη. Ο τελευταίος είχε πιαστεί στις 4 Δεκεμβρίου 2010 και κατηγορείται για συμμετοχή σε... ανώνυμη ακόμη οργάνωση, στην οποία αποδίδεται ο οπλισμός που βρέθηκε στην οδό Καισαρείας 22 στη Νέα Σμύρνη. Ένας οπλισμός σχεδόν πανομοιότυπος με αυτόν που απαθανάτισε και δημοσιοποίησε σε προκήρυξη η Σέχτα Επαναστατών, αλλά... δεν ήταν της Σέχτας.
Ο δεύτερος πυρήνας, σύμφωνα με την αντιτρομοκρατική πάντοτε, είναι αυτός που αρχικά σχηματοποιήθηκε στις «άσφαιρες» συλλήψεις του 29χρονου φοιτητή της Γεωπονίας και της 25χρονης φοιτήτριας της Φιλοσοφικής για τα όπλα της Πολυτεχνειούπολης και μετουσιώνεται τώρα στα πρόσωπα της δίδυμης ληστείας στον Βελβεντό. Αυτοί αποκαλούνται «πυρήνας του Βόλου».
Σύμφωνα με τις αναλύσεις τους, κάθε «γκρουπάκι» της Συνωμοσίας απαρτιζόταν συνήθως από 6 έως 8 άτομα – και παραπέμπουν στους πυρήνες Χαλανδρίου, Βόλου, Αγρινίου, Θεσσαλονίκης.
Στο πλαίσιο αυτό, λένε, το πρώτο νέο γκρουπάκι, στο οποίο τοποθετούν τον Τάσο Θεοφίλου, πέρα από την ταυτόχρονη τότε παρουσία άλλων τριών ατόμων στη ληστεία, ο συγκεκριμένος πυρήνας – αναλογικά ο πιο σκληρός – επιχειρήθηκε να συγκροτηθεί με άλλα δύο άτομα, για τα οποία δηλώνουν απόλυτα σίγουροι ότι τα ξέρουν, και τουλάχιστον άλλα τρία, για τα οποία επίσης λένε ότι γνωρίζουν το προφίλ τους.
Στην αντιτρομοκρατική δεν κρύβουν την ανησυχία τους, παρά τις συλλήψεις, για τη διαρκή αναβάθμιση του επιπέδου απειλής και όχι κατ’ ανάγκην, όπως ενδεχομένως υποθέτουν κάποιοι, εξαιτίας των απανωτών χτυπημάτων σε Ν.Δ. και Mall. Πολλοί στην αστυνομία πιστεύουν ότι ο Δένδιας «απασφάλισε» το νέο κύμα βίας με τις εισβολές στην ΑΣΟΕΕ και στις «βίλες» και παραλληλίζουν την τρέχουσα περίοδο με αυτήν του Δεκέμβρη του 2008.
Είναι όμως έτσι; Πρόκειται για... μικρούς σατανάδες ή μήπως για θρέμμα μιας ασύγγνωστης οικονομικής και πολιτικής βίας, η οποία γκρεμίζει όλες τις κοινωνικές σταθερές της μεταπολίτευσης; Ποιοι είναι – και, κυρίως, τι είναι – τέλος πάντων αυτοί οι μικροί («μωρά» τούς αποκαλούσαν αστυνομικοί και κάποιοι δημοσιογράφοι στο πρόσφατο μνήμης παρελθόν) που όχι μόνο οπλίζονται, αλλά, ύστερα από δεκάδες συλλήψεις, συνεχίζουν να ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια;
Παρότι τα έχουμε εν πολλοίς ήδη γράψει, περιγράφοντας κατ’ επανάληψη το νέο «αντάρτικο πόλης» και διακρίνοντας δύο χρονικούς σταθμούς (γέννηση Επαναστατικού Αγώνα από τις εφόδους της αστυνομίας στο Πολυτεχνείο 1995 και 1998, γέννηση Συνωμοσίας στα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια του 2007 και τον ταραγμένο Δεκέμβριο του 2008), καλύτερα να διαβάσουμε τι λέει ένας από τους πρωταγωνιστές.
Ο λόγος για τον Παναγιώτη Αργυρού, που εξακολουθεί να νοσηλεύεται στο Θριάσιο νοσοκομείο με διαρκώς βελτιούμενη την κατάσταση της υγείας του μετά το βαρύ κρανιοεγκεφαλικό τραύμα που υπέστη τα ξημερώματα στις 2 Ιανουαρίου, όταν έπεσε από το κρεβάτι του στο κελί των φυλακών Κορυδαλλού ενώ κοιμόταν. Στις 7 Ιουλίου 2011 δημοσιεύτηκε στο indymedia δήλωσή του και μία αναδρομή στο νέο «αντάρτικο πόλης»:
«Από μαθητής ενεργοποιήθηκα στις παρυφές του αναρχικού κινήματος και σταδιακά στο εσωτερικό του ευρύτερου επαναστατικού χώρου. Συμμετείχα αρχικά στις μαθητικές κινητοποιήσεις (την περίοδο 2005-2006) και στα συγκρουσιακά γεγονότα που τις πλαισίωναν. Αργότερα, κατά τη διάρκεια της πορείας μου και της πολιτικής μου εξέλιξης, συμμετείχα στις περισσότερες ανοικτές πολιτικές διαδικασίες του αναρχικού κινήματος, ανάμεσά τους συνελεύσεις και συντονιστικά δράσεων αλληλεγγύης για τις υποθέσεις των φυλακισμένων αναρχικών.
Από αυτές τις διαδικασίες κληρονόμησα μια πολιτική παιδεία που ενέχει στο σκεπτικό της την άμεση δράση για τους φυλακισμένους συντρόφους. Οι φοιτητικές διαδηλώσεις του 2006-07 και οι σκληρές συγκρούσεις που διαδραματίστηκαν επέδρασαν καταλυτικά τόσο σ’ εμένα όσο και σε πολλούς συντρόφους που είχα την τύχη να μοιραστώ αργότερα μαζί τους πολλές στιγμές αυθεντικής συντροφικότητας».
Αυτή είναι η δεξαμενή μέσα από την οποία ξεπηδούν κατά κύματα κι ανανεώνονται με αξιοθαύμαστη ταχύτητα τα νέα μέλη που στελεχώνουν τις τάξεις της «νεοτρομοκρατίας». Πρόκειται για παιδιά με υψηλό επίπεδο μόρφωσης και ιδεολογικής συγκρότησης, που βρήκαν αδιέξοδο στα έργα των γονιών τους. Βίωσαν τη βία της εξουσίας και τώρα την ανταποδίδουν.
Πρώτη γενιά
Οι δύο χρονικοί σταθμοί που προαναφέρθηκαν αφορούν την πρώτη γενιά της «νεοτρομοκρατίας». Τι γίνεται όμως με αυτές που ακολούθησαν;
Ο κύκλος της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, παρότι οι αντιτρομοκρατικάριοι διατηρούν αντίθετη γνώμη, φαίνεται ότι έκλεισε στις 14 Μαρτίου 2011, όταν πιάστηκαν στη Νέα Ιωνία Βόλου έξι ύποπτοι για συμμετοχή στην οργάνωση. Είχε προηγηθεί στις 5 Δεκεμβρίου 2010 η εξάρθρωση ομόκεντρου πυρήνα, αλλά με διαφορετικό προσανατολισμό και στόχευση, ο οποίος χαρακτηρίστηκε από μια παραδοξότητα: Ήταν μια οργάνωση... δίχως ονομασία.
Έκτοτε, πρώτα ο Θεόφιλος Μαυρόπουλος και στη συνέχεια οι Γιάννης Μιχαηλίδης (τοξοβόλος) και Δημήτρης Πολίτης τόνισαν τη διαφορετικότητά τους. Στις 18 Μαΐου 2011 γίνεται ένοπλη συμπλοκή στη συμβολή των οδών Αιόλου και Επικούρου στην Πεύκη με τραυματίες δύο αστυνομικούς και τον 21χρονο Θεόφιλο Μαυρόπουλο. Διέφυγε με περιπολικό ο σύντροφός του. Σε επιστολή του στο indymedia στις 21 Ιουλίου 2011 λέει τα εξής:
«Αποτυπώματά μου βρέθηκαν στα διαμερίσματα της Καλλιθέας και της Νέας Ιωνίας Βόλου. Δεν μπορώ να αναλάβω την ιστορική και πολιτική ευθύνη της συμμετοχής μου στην επαναστατική οργάνωση Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, καθώς ουδέποτε υπήρξε από κοινού διαμόρφωση στον πολιτικό λόγο της οργάνωσης, για τον οποίο διατηρώ και κάποιες διαφωνίες. Επομένως δηλώνω ξεκάθαρα ότι δεν υπήρξα μέλος της ε.ο. ΣΠΦ.
Σε καμία περίπτωση όμως οι διαφωνίες αυτές δεν θα εμπόδιζαν την πορεία που χαράξαμε μαζί. Μαζί με τους συντρόφους της ΣΠΦ εξελιχτήκαμε, μάθαμε ο ένας από τον άλλον και πιο δυνατοί πλέον πράξαμε υπέρ της υπόθεσης της ελευθερίας και της επαναστατικής προοπτικής. Γι’ αυτούς τους λόγους λοιπόν δηλώνω περήφανα παρών στις οικίες της Καλλιθέας και του Βόλου, παρών και στη ζωή μελών της ε.ο. ΣΠΦ».
Τον Οκτώβριο του 2012, με αφορμή τη δίκη της Συνωμοσίας, στην οποία ήταν οι μοναδικοί απόντες κατηγορούμενοι με εκκρεμή μέχρι την περασμένη Παρασκευή εντάλματα σύλληψης, οι Μιχαηλίδης και Πολίτης δήλωναν τα εξής:
«Αρχικά θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν είμαστε μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, όχι για να αποποιηθούμε τις όποιες νομικές ευθύνες μας, αλλά για να αποφύγουμε την ταύτιση του πολιτικού μας λόγου με αυτόν της οργάνωσης, καθώς διατηρούμε τις διαφωνίες μας. Φυσικά παραμένουμε αμετανόητοι για την επιλογή μας να στηρίξουμε και να στηριχτούμε έμπρακτα από τους συντρόφους της ΣΠΦ, όπως και για την επιλογή μας να ενταχθούμε ενεργά στον αναρχικό αγώνα. Ούτως ή άλλως είμαστε εχθροί για τη δικαιοσύνη τους και είναι λογικό να αντιμετωπιζόμαστε ως τέτοιοι».
Είχε προηγηθεί σχεδόν έναν χρόνο πριν, στις 3 Νοεμβρίου 2011, η μπροσούρα - μανιφέστο της Συνωμοσίας με τίτλο «Φωτιά και μπαρούτι - Από την Ινδονησία μέχρι και τη Χιλή - Μια πρόταση για τη FAI/IRF», που ουσιαστικά σφράγισε την εξελικτική πορεία της οργάνωσης και άνοιξε νέες βάσεις και δομές, περισσότερο «ομόσπονδες» ή «συνεργατικές» από αυτές που είχαν οριστεί στο σύντομο παρελθόν.
Με το κείμενο αυτό, έκλεισε ο κύκλος της Συνωμοσίας και άνοιξε αυτός της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας.
«Λέξεις ανακατεύονται με τη φωτιά και πίσω από τις στάχτες τραπεζών, κρατικών οχημάτων, περιπολικών, εργαστηρίων νανοτεχνολογίας, κεραιών τηλεοπτικής αναμετάδοσης, σεκιουριτάδικων, εμπορικών πολυτελών πολυκαταστημάτων ανοίγουν μια υπόσχεση στους φίλους και μια απειλή στους εχθρούς. Ανοίγουν τη ζωντανή πρόταση της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας (FAI). Ένα Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο (IRF) οργανώνεται πλέον στην Ιταλία, στην Αγγλία, στη Χιλή, στο Μεξικό, στην Αργεντινή, στη Ρωσία, στην Ολλανδία, στο Περού, στη Βολιβία, στην Ινδονησία, στην Αυστραλία, στην Ελλάδα...
Μια ιδέα που ξεκίνησε το ταξίδι της πριν δέκα χρόνια στην Ιταλία απ’ τα αδέρφια και τις αδερφές μας της ιταλικής FAI και σήμερα είναι πιο δυνατή από ποτέ. Η FAI σίγουρα δεν είναι ένα θεωρητικό παιχνίδι ακίνδυνων λέξεων και συμβόλων, αλλά μια ιδέα να ζήσουμε επικίνδυνα και αναρχικά με όλες μας τις αισθήσεις δίχως νεκρό χρόνο και δειλές δικαιολογίες. Είναι αυτή η απερίγραπτη χαρά που νιώθουμε όταν ατομικότητες και ομάδες που δεν γνωρίζουν ο ένας τον άλλο φτάνουν στα ίδια συμπεράσματα και νιώθουν τα ίδια συναισθήματα ακριβώς την ίδια στιγμή...».
Για του λόγου το αληθές, δείτε τι γράφαμε στο προηγούμενο φύλλο για την προκήρυξη στο Mall και τα «ποιοτικά» στοιχεία των συντακτών της προκήρυξης:
«Η Συνωμοσία ήταν αυτό που έλεγε. Πολλοί πυρήνες, ανεξάρτητοι αλλά και αλληλένδετοι. Η Άγρια Ελευθερία συστήνεται ως μια ακόμη “πρωτοπορία”, σε αντίθεση με τους Υποκινητές Κοινωνικών Εκρήξεων, των οποίων η ονομασία παραπέμπει στη σύνθεση της συνωμοσίας και της μαζικότητας».
Τι βλέπει η αντιτρομοκρατική;
Στο «σχεδιαστήριο» του αντιτρομοκρατικού επιτελείου, όπως επίσης γράφαμε πριν από λίγες εβδομάδες, επιχειρώντας να δώσουν μορφή στα δεδομένα και τις πληροφορίες που έχουν, κάνουν λόγο για προσπάθεια ανασύστασης δύο νέων πυρήνων. Όπως λένε, ο πρώτος, το «γκρουπάκι του Αγρινίου», όπως το αποκαλούν, έχει μέχρι σήμερα πιστοποιημένα στο ενεργητικό του τη ληστεία μετά φόνου στη Νάουσα της Πάρου στις 10 Αυγούστου, για την οποία συνελήφθη περίπου μία εβδομάδα αργότερα κι εξακολουθεί να κρατείται ο Τάσος Θεοφίλου.
Για τον συγκεκριμένο τα πληροφοριακά δελτία της ΔΑΕΕΒ σημειώνουν πως είχε σημαντικό ρόλο στον περιφερειακό πυρήνα αντιπαρακολούθησης που είχε στηθεί γύρω από τον Γιώργο Καραγιαννίδη. Ο τελευταίος είχε πιαστεί στις 4 Δεκεμβρίου 2010 και κατηγορείται για συμμετοχή σε... ανώνυμη ακόμη οργάνωση, στην οποία αποδίδεται ο οπλισμός που βρέθηκε στην οδό Καισαρείας 22 στη Νέα Σμύρνη. Ένας οπλισμός σχεδόν πανομοιότυπος με αυτόν που απαθανάτισε και δημοσιοποίησε σε προκήρυξη η Σέχτα Επαναστατών, αλλά... δεν ήταν της Σέχτας.
Ο δεύτερος πυρήνας, σύμφωνα με την αντιτρομοκρατική πάντοτε, είναι αυτός που αρχικά σχηματοποιήθηκε στις «άσφαιρες» συλλήψεις του 29χρονου φοιτητή της Γεωπονίας και της 25χρονης φοιτήτριας της Φιλοσοφικής για τα όπλα της Πολυτεχνειούπολης και μετουσιώνεται τώρα στα πρόσωπα της δίδυμης ληστείας στον Βελβεντό. Αυτοί αποκαλούνται «πυρήνας του Βόλου».
Σύμφωνα με τις αναλύσεις τους, κάθε «γκρουπάκι» της Συνωμοσίας απαρτιζόταν συνήθως από 6 έως 8 άτομα – και παραπέμπουν στους πυρήνες Χαλανδρίου, Βόλου, Αγρινίου, Θεσσαλονίκης.
Στο πλαίσιο αυτό, λένε, το πρώτο νέο γκρουπάκι, στο οποίο τοποθετούν τον Τάσο Θεοφίλου, πέρα από την ταυτόχρονη τότε παρουσία άλλων τριών ατόμων στη ληστεία, ο συγκεκριμένος πυρήνας – αναλογικά ο πιο σκληρός – επιχειρήθηκε να συγκροτηθεί με άλλα δύο άτομα, για τα οποία δηλώνουν απόλυτα σίγουροι ότι τα ξέρουν, και τουλάχιστον άλλα τρία, για τα οποία επίσης λένε ότι γνωρίζουν το προφίλ τους.
Στην αντιτρομοκρατική δεν κρύβουν την ανησυχία τους, παρά τις συλλήψεις, για τη διαρκή αναβάθμιση του επιπέδου απειλής και όχι κατ’ ανάγκην, όπως ενδεχομένως υποθέτουν κάποιοι, εξαιτίας των απανωτών χτυπημάτων σε Ν.Δ. και Mall. Πολλοί στην αστυνομία πιστεύουν ότι ο Δένδιας «απασφάλισε» το νέο κύμα βίας με τις εισβολές στην ΑΣΟΕΕ και στις «βίλες» και παραλληλίζουν την τρέχουσα περίοδο με αυτήν του Δεκέμβρη του 2008.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου