"Το ευχαριστώ ενος εκπαιδευτικού"
Ευχαριστώ τον υπουργό της Παιδείας γιατί με την αύξηση ωραρίου από την μία και την ταυτόχρονη μείωση του μισθού από την άλλη ανανεώθηκε, ίσως και σώθηκε, ο γάμος μου. Τώρα δεν βλεπόμαστε σχεδόν ποτέ με την γυναίκα μου παρά μόνο αργά το βράδυ όταν σχολάω από το σουβλατζίδικο στο οποίο δουλεύω μετά το σχολείο. Τώρα δεν υπάρχει αυτή η καθημερινή τριβή που όλοι ξέρουμε ότι φθείρει τη σχέση.

Ευχαριστώ τον υπουργό της Παιδείας που με έκανε να νιώσω ξανά εθνική ανάταση και υπερηφάνεια. Τώρα σιτίζομαι με τα ελληνικά στρατά (στις στρατιωτικές λέσχες) και νιώθω και εγώ, κατά κάποιο τρόπο, μάχιμος υπερασπιστής των πάτριων. Χθες έφαγα μαζί με τον ταξίαρχο, αύριο με έχει καλέσει, στο τραπέζι του, ο επιτελάρχης. Άσε που με έχει επηρεάσει θετικά και σε θέματα πειθαρχίας: ο διευθυντής μου κορδώνεται καμαρωτά κάθε φορά που όταν θέλει να μου ζητήσει κάτι εγώ, στεκόμενος σε στάση προσοχής, του απαντώ με βροντερή φωνή «Διατάξτε». Τις προάλλες κατέβασα από την ντουλάπα εκείνο το χακί μπουφάν που φόραγα ως φοιτητής. Μου είναι λίγο φαρδύ, αλλά, κάνει τη δουλειά του.
Ευχαριστώ τον υπουργό της Παιδείας γιατί δεν με αφήνει να θεωρήσω τη θέση μου στο δημόσιο δεδομένη. Ξέρετε μια μικρή δόση ανασφάλειας σε οποιαδήποτε μορφή σχέσης είναι απαραίτητη. Είναι το αλατοπίπερο που λένε. Τα πράγματα θα γίνουν ακόμα πιο καλά με την κατάργηση των οργανικών. Βέβαια το τέλειο θα ήταν η κατάργηση της μονιμότητας αλλά δυστυχώς αργεί ακόμα. Μικροί θυμάμαι λέγαμε ότι θέλουμε να ζήσουμε μια ζωή απρόβλεπτη. Να λοιπόν η ευκαιρία.
Ευχαριστώ τον υπουργό της Παιδείας γιατί μου γέμισε με ποικιλία την καθημερινότητα μου. Δευτέρα έχω μάθημα στο Ζεφύρι, Τρίτη στην Ελευσίνα, Τετάρτη στις Ερυθρές, Πέμπτη στα Μέγαρα και Παρασκευή (η αγαπημένη μου μέρα) στη Μάνδρα τις 2 πρώτες ώρες και στα Βίλια τις 3 τελευταίες. Έτσι εμπλουτίζονται οι παραστάσεις μου και δεν βαλτώνω. Παλιά που δίδασκα σε ένα σχολείο ήταν βαρετά, είχα βουλιάξει στην μονοτονία και αυτό είχε αντίκτυπο στο μάθημά μου. Τώρα ανανεώνομαι καθημερινά. Πιο τυχεροί, βέβαια, είναι κάποιοι συνάδελφοι μου που μετακινούνται κατά τη διάρκεια της βδομάδας από νησί σε νησί στις Κυκλάδες. Είναι και ένας πολύ έξυπνος τρόπος για να αναπτυχθεί, ο πεσμένος τελευταία, εσωτερικός τουρισμός.
Ευχαριστώ τον υπουργό της Παιδείας γιατί με θεωρεί «άξιο λόγου» για να με αξιολογήσει. Έτσι θα με βελτιώσει, θα με αναβαθμίσει και θα μου κάνει ένα update στη σύγχρονη εποχή. Και όλα αυτά τα προσφέρει οικειοθελώς ο υπουργός μου γιατί αν περίμενε από μένα. Είναι ωραίο να νιώθεις ότι κάποιος ασχολείται μαζί σου και ότι θέλει να σου βγάλει τον καλύτερο εαυτό. Τώρα είναι ο υπουργός μου που παίζει το ρόλο του αγαπημένου μου καθηγητή και εγώ το ρόλο του μαθητή του. Έχω αφεθεί τελείως στη φροντίδα του.
Ευχαριστώ τον υπουργό της Παιδείας γιατί με κρατάει σε εγρήγορση, μου έχει βελτιώσει την εφευρετικότητα και την ικανότητα να δίνω λύσεις. Επίσης καλλιεργεί το αίσθημα της υπευθυνότητας στους μαθητές, που είναι, παιδαγωγικά, σπουδαίο πράγμα: Δεν έχουμε καλοριφέρ: δεν πειράζει ας μαζευτούμε όλοι κοντά στο διαδραστικό πίνακα που είναι ζεστός. Δεν έχουμε χαρτί για βιβλία: δεν πειράζει, πάρτε τα σε cd και ας αφήσουμε τα δέντρα για να κόβουμε καυσόξυλα. Χάλασε το φωτοτυπικό: το αφήνουμε χαλασμένο γιατί πως αλλιώς θα μάθουν οι μαθητές την αξία των αγαθών; Χάλανε οι υπολογιστές: κανένα πρόβλημα καταργούμε την πληροφορική ως μάθημα. Χάλασε το μεγάφωνο για τη προσευχή: «βγάλε φωνή ρε»! Δεν έχουμε κυλικεία: δεν πειράζει, οικονομία για τα νοικοκυριά. Τα παιδιά μαθαίνουν να προσέχουν το θρανίο τους, την καρέκλα τους και όλη την τάξη τους γιατί ξέρουν ότι αν χαλάσει κάτι δεν αναπληρώνεται. Εάν δεν είναι αυτό καλλιέργεια της υπευθυνότητας τότε ποιο είναι;
Ευχαριστώ τον υπουργό της Παιδείας μου γιατί αναβαθμίζει τον διδακτικό μου ρόλο. Μου δείχνει εμπιστοσύνη, και αυτό είναι σημαντικό. Παρά το γεγονός ότι είμαι φυσικός διδάσκω και χημεία, βιολογία, γεωγραφία, μαθηματικά και πληροφορική. Επίσης, επειδή έχω proficiency αν χρειαστεί μπορεί να διδάξω και αγγλικά (στο Γυμνάσιο μόνο). Αυτό με κάνει να νιώθω χρήσιμος και σημαντικός. Αυτός ο τίτλος του «πολυεργαλείου» πολύ με κολακεύει.
Ευχαριστώ τον υπουργό της Παιδείας γιατί ξερίζωσε τα ζιζάνια απ΄ τα σχολεία: Απαγόρευσε την είσοδο συνδικαλιστών στα σχολεία.Έβγαλε εγκύκλιο που προβλέπει πειθαρχικές κυρώσεις στη συμμετοχή σε απεργία. Ουσιαστικά έδωσε το τελειωτικό χτύπημα στην ΟΛΜΕ και στη ΔΟΕ. Έτσι μπορούμε όλοι να κάνουμε, απερίσπαστοι τη δουλειά μας. Αυτοί οι περίεργοι τύποι (οι συνδικαλιστές εννοώ) ήταν, πραγματικά, πολύ διασπαστικοί και είχαν, πώς να το πω, αυτό το ανικανοποίητο. Τώρα, από ότι μαθαίνω, έχουν βάλει μυαλό και πλέον εργάζονται με ζήλο.
Ευχαριστώ τον υπουργό της Παιδείας γιατί τώρα που αυξήθηκε ο αριθμός των μαθητών ανά τμήμα (είναι 35) μπορώ να εφαρμόσω τις σύγχρονες μεθόδους διδασκαλίας που έμαθα διαβάζοντας για τις εξετάσεις του ΑΣΕΠ: εφαρμόζω τη διδακτική μέθοδο «κατά ομάδες». Έχω χωρίσει, δηλαδή,